Αδράνεια ζέχνει η
γιορτή του κακού. Λιγόψυχοι
διαφεντεύουνε
την καθημερινότητα των ανθρώπων
δίχως να
αχνοφαίνεται η ελπίδα. Και αναρωτιέσαι διαρκώς
όπως ένα παιδί που ψηλαφίζει τον κόσμο.
Μονάχα που οι απορίες σου αποδεικνύονται παράταιρες.
Οι απαντήσεις «πληρωμένες», όντας είναι φανάρι
στον
δρόμο της αλήθειας.
Δικής τους κατάκτησης η γη, όπου
κυριαρχεί η τάξη. Ατέρμονη φαντάζει η επιθυμία
για αλλαγή
μα δύσκολα εκπληρώνεται. Είναι η έρημος
εύφορη από
προσμονή, της
σύναξης των πόθων. Μονολογείς παρενοχλώντας
τα δαιμόνια. Απαρασάλευτα καυχιόνται, την δύναμη που
διαθέτουν. Μέχρι
την στιγμή, που γεννήθηκε η ιδέα. Η σπίθα
της έμπνευσης άναψε την φωτιά που σιγοκαίει τα ζιζάνια.
Εκείνα που φυτρώσανε δίπλα απ΄τα άνθη, στον κήπο του καλού.
ΙΙ) Εντροπία
Τα σύννεφα μαύρα ταξιδεύουν
στον ουρανό σου. Είναι έτοιμα
να ποτίσουνε την άνυδρη γη που περικλείεται από φθόνο και
μικροψυχία στην ψυχή των ανθρώπων.
Σιγά σιγά οι σταγόνες της
βροχής ξεδιψάνε τα βλέμματα τους. Ανέμεναν ένα ποίημα, λίγους
στίχους ώστε να ξυπνήσουνε απ΄τον λήθαργο τους.
Μακρόχρονη η απουσία
των ξωτικών, λογίζεται στο παραμύθι.
Και ξεγελιούνται εύκολα είναι η αλήθεια, εάν ταγός των
προσδοκιών
τους είναι ένας ψεύτης. Μα εσύ είσαι βράχος. Τα
κύματα της θάλασσας
σκάνε επάνω σου και δεν σκιάζεσαι.
Δεν χαϊδεύεις τα αυτιά, ωσάν λαοπλάνος. Μα μήτε ψυχρός
συνοδοιπόρος
προσμετράσαι στο ταξίδι τους. Συνειδητοποιείς την φύση
των ανθρώπων ως έχει. Θνητή με πολλές απώλειες, σε
φίλους και αξίες.
Όταν έφυγε όμως απ΄τα
χέρια σου το κείμενο,
έγινε καράβι. Στους
απέραντους ωκεανούς ταξιδεύει, και γνωρίζεις καλά ότι απέκτησε
δικό του καπετάνιο και ναύτες.
Υπερωκεάνιο φαντάζει, που ξέφυγε
απ΄τον κατασκευαστή του, και μεταφέρει επιβάτες.
Σε κάθε λιμάνι διαφορετικοί επιβιβάζονται, με στόχο άλλο προορισμό.
Μα πολλοί το αγαπήσανε και δεν το
λησμονούνε.
ΙΙΙ) Ασάφεια
Φωτεινό μοιάζει το αστέρι,
που στον ουρανό είναι δακτυλοδεικτούμενο.
Στίχοι εμπνευσμένοι απ΄την ζωή
,αιρετικοί κατευθύνουν την διάθεση
Των ανθρώπων όταν επιχειρούνε να ξεφύγουνε για λίγο
απ΄τις έγνοιες.
Ασάφεια λογίζεται η ζωή, όταν
άλλες είναι οι προθέσεις μα οι πράξεις
αντίθετα φανερώνουν.
Ένα ποίημα είναι η αφορμή,
ώστε απέναντι σου να αναμετρηθείς στον
καθρέφτη που έχει στήσει η διαδρομή της ζωής σου με την αλήθεια.
Είναι προτιμότερο να πνίγεις τα συναισθήματα, ώστε να φανερώνεις
στους υπόλοιπους ένα αξιοσέβαστο, σκληρό εαυτό; Η’ να συμπεριφέρεσαι ως άνθρωπος με αδυναμίες;
Πράξε αυτό που
οφείλεις, βάσει αυτών που πρεσβεύεις.
