παιδικές χαρές. Η έλλειψη φωνών και δράσεων, αντικαταστάθηκε
από πολύβουα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Λιλιπούτειοι οι
θαυμαστές ενός ψηφιακού, στην ουσία μαγικού κόσμου
όπου επικρατούνε οι ψευδαισθήσεις. Όπως ότι υπάρχει η
δυνατότητα να γεννηθούνε και να ωριμάσουνε οι φιλίες. Μα
πώς; Δίχως να ανταλλαχτούνε κουβέντες και βλέμματα να
διασταυρωθούνε;
Aστικός μύθος μυρίζει η δυσοσμία του επαγγελματικού αθλητισμού. Οι
κερκίδες φαντάζουνε πλέον έρημος, καθότι οι θεατές είναι ελάχιστοι
προκειμένου να παρακολουθήσουνε αγώνες. Η συνδρομητική τηλεόραση
είναι ο εύκολος και ασφαλής τρόπος ώστε να απολαμβάνει κανείς
πλέον το αγαπημένο του άθλημα. Η εικόνα φαντάζει φανταχτερή, αλλά
οι ιδιοκτήτες ομάδων ως επί το πλείστον συναλλάσσονται σε
επιχειρηματικά πλαίσια.
Πολλές φορές μάλιστα, ο κόσμος λειτουργεί ως «άλλος» στρατός,
ώστε να αποτελεί ασπίδα σε εγχειρήματα συνήθως αμφιβόλου
ηθικής.
Αστικός μύθος λογίζεται η έκθεση βιβλίου στην παραλία της
Θεσσαλονίκης. Οι φυσικοί νόμοι καταργούνται, και η ετήσια περίοδος
βροχών πραγματοποιείται δίχως οι μετεωρολόγοι να κοπιάζουνε
προκειμένου να προβούνε σε προβλέψεις. Μα η αγορά βιβλίων, όσο
κυλάνε τα χρόνια μοιάζει ξηρασία. Μαθές είναι αχρείαστη κάθε γνώση
που αποκτάει κανείς. Η όαση μοιάζει να είναι οι λίγοι εραστές της
ανάγνωσης κειμένων, που τολμούνε διαρκώς να ανακαλύπτουνε
καινούργιους κόσμους.
Αστικός μύθος ο έρωτας; Και όμως! Καταργήθηκαν οι σχέσεις, που
ωριμάζουν το αίσθημα και αντ’αυτού προωθείται το γρήγορο σεξ.
Όπως το fast food,το fast track.Oι άνθρωποι δεν εγκλωβίζονται πλέον
σε συναισθηματικά δεσμά, αλλά εξετάζουνε μόνο τρόπους ώστε να
ικανοποιήσουνε τις γενετήσιες ορμές τους.
Κυρίως μέσω διαδικτύου, προωθείται το σύστημα των σύντομων
επαφών μεταξύ των ανθρώπων. Η οικογένεια μοιάζει ένα συμβόλαιο
κοινωνικό. Δίχως αύριο, μα παρόν στηριγμένο σε όρους οικονομικούς.
