απ΄το γέλιο του ήλιου. Ψυχές νεαρών, σαν
ξύλινα είδωλα καίγονται τα βράδια στις παρυφές
των επιθυμιών.
Ο χειμώνας ,ποτήρι άδειο από μέλλον ψυχορραγεί
στις λέξεις. Δίχως άλλο, εγκλωβίζεται στα θέλω της. Μια
λεπίδα οι φόβοι, γυαλίζει στην σκέψη. Ανυπάκουες οι
ελπίδες, υποταγμένοι οι μήνες στην ροή του χρόνου.
Χειμώνας ο άνδρας, που ερωτεύτηκε πάλι. Πριν την
λύτρωση έρχεται η νοσταλγία ως τραύμα.
